At ego quem huic anteponam non audeo dicere;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Hos contra singulos dici est melius. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Duo Reges: constructio interrete. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit.

Nemo enim est, qui aliter dixerit quin omnium naturarum simile esset id, ad quod omnia referrentur, quod est ultimum rerum appetendarum.
  1. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
  2. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.
  3. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.
Bork
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Vide, quaeso, rectumne sit.
Qualem igitur hominem natura inchoavit?
Si longus, levis.
Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
Bork
De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis;

Sed nimis multa. Si longus, levis dictata sunt. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Illi enim inter se dissentiunt.

Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. 

Mihi quidem eae verae videntur opiniones, quae honestae,
quae laudabiles, quae gloriosae, quae in senatu, quae apud
populum, quae in omni coetu concilioque profitendae sint, ne
id non pudeat sentire, quod pudeat dicere.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius.